Zlecenia MZ 2025

Aleksandra Wilk

Plik PDF

Uwaga 1
W uwadze wskazano, że pacjenci z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) z mutacją EGFR są szczególnie narażeni na szybki, agresywny przebieg choroby i przerzuty do mózgu, kości oraz wątroby. Podkreśla się, że bez natychmiastowego leczenia przy przerzutach do ośrodkowego układu nerwowego (OUN) średni czas przeżycia wynosi zaledwie około 3 miesiące. Celem terapii powinna być maksymalna ochrona przed przerzutami do mózgu oraz jak najdłuższe utrzymanie dobrej jakości życia pacjentów. Zwraca się również uwagę, że aktualnym standardem leczenia jest ozymertynib – lek trzeciej generacji, który przenika barierę krew–mózg. Argumentuje się także, że umożliwienie takiej terapii w programie lekowym nie wpłynie znacząco na budżet, a przyniesie istotną korzyść terapeutyczną dla pacjentów – dając im realną szansę na dłuższe życie w lepszej kondycji.
Uwaga nie wpływa na wnioskowanie

Krzysztof Kornas

Plik PDF

Uwaga 1
W uwadze zaznaczono, iż obecnie refundowanymi lekami w pierwszej linii leczenia pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca z mutacją EGFR są ozymertynib, afatynib, erlotynib i gefitynib. Wskazano, że erlotynib i gefitynib, jako inhibitory EGFR pierwszej generacji, są obecnie rzadko stosowane w praktyce klinicznej. Afatynib należy do inhibitorów drugiej generacji, natomiast ozymertynib jest jedynym inhibitorem EGFR trzeciej generacji, który przenika barierę krew–mózg, co czyni go szczególnie Rozpatrzone

\r\n skutecznym w zapobieganiu przerzutom do ośrodkowego układu nerwowego. W opinii autora uwagi, większość pacjentów obecnie otrzymuje ozymertynib, gdyż wykazuje on wyraźnie większą skuteczność i lepszy profil bezpieczeństwa w porównaniu z lekami starszych generacji. Agencja podtrzymuje swoje stanowisko. Biorąc pod uwagę informacje zawarte w wymienionych wytycznych klinicznych oraz praktykę kliniczną w Polsce, w analizie klinicznej, ekonomicznej oraz wpływu na budżet, jako potencjalne komparatory ocenianej interwencji powinny zostać uwzględnione nie tylko ozymertynib w monoterapii, lecz także afatynib, erlotynib i gefitynib.
Uwaga nie wpływa na wnioskowanie

Aleksandra Wilk

Plik PDF

Uwaga 1
W uwadze wskazano, że pacjenci z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) z mutacją EGFR są szczególnie narażeni na szybki, agresywny przebieg choroby i przerzuty do mózgu, kości oraz wątroby. Podkreśla się, że bez natychmiastowego leczenia przy przerzutach do ośrodkowego układu nerwowego (OUN) średni czas przeżycia wynosi zaledwie około 3 miesiące. Celem terapii powinna być maksymalna ochrona przed przerzutami do mózgu oraz jak najdłuższe utrzymanie dobrej jakości życia pacjentów. Zwraca się również uwagę, że aktualnym standardem leczenia jest ozymertynib – lek trzeciej generacji, który przenika barierę krew–mózg. Argumentuje się także, że umożliwienie takiej terapii w programie lekowym nie wpłynie znacząco na budżet, a przyniesie istotną korzyść terapeutyczną dla pacjentów – dając im realną szansę na dłuższe życie w lepszej kondycji.
Uwaga nie wpływa na wnioskowanie

Krzysztof Kornas

Plik PDF

Uwaga 1
W uwadze zaznaczono, iż obecnie refundowanymi lekami w pierwszej linii leczenia pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca z mutacją EGFR są ozymertynib, afatynib, erlotynib i gefitynib. Wskazano, że erlotynib i gefitynib, jako inhibitory EGFR pierwszej generacji, są obecnie rzadko stosowane w praktyce klinicznej. Afatynib należy do inhibitorów drugiej generacji, natomiast ozymertynib jest jedynym inhibitorem EGFR trzeciej generacji, który przenika barierę krew–mózg, co czyni go szczególnie Rozpatrzone

skutecznym w zapobieganiu przerzutom do ośrodkowego układu nerwowego. W opinii autora uwagi, większość pacjentów obecnie otrzymuje ozymertynib, gdyż wykazuje on wyraźnie większą skuteczność i lepszy profil bezpieczeństwa w porównaniu z lekami starszych generacji. Agencja podtrzymuje swoje stanowisko. Biorąc pod uwagę informacje zawarte w wymienionych wytycznych klinicznych oraz praktykę kliniczną w Polsce, w analizie klinicznej, ekonomicznej oraz wpływu na budżet, jako potencjalne komparatory ocenianej interwencji powinny zostać uwzględnione nie tylko ozymertynib w monoterapii, lecz także afatynib, erlotynib i gefitynib.
Uwaga nie wpływa na wnioskowanie

Aleksandra Wilk

Plik PDF

Uwaga 1
W uwadze wskazano, że pacjenci z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) z mutacją EGFR są szczególnie narażeni na szybki, agresywny przebieg choroby i przerzuty do mózgu, kości oraz wątroby. Podkreśla się, że bez natychmiastowego leczenia przy przerzutach do ośrodkowego układu nerwowego (OUN) średni czas przeżycia wynosi zaledwie około 3 miesiące. Celem terapii powinna być maksymalna ochrona przed przerzutami do mózgu oraz jak najdłuższe utrzymanie dobrej jakości życia pacjentów. Zwraca się również uwagę, że aktualnym standardem leczenia jest ozymertynib – lek trzeciej generacji, który przenika barierę krew–mózg. Argumentuje się także, że umożliwienie takiej terapii w programie lekowym nie wpłynie znacząco na budżet, a przyniesie istotną korzyść terapeutyczną dla pacjentów – dając im realną szansę na dłuższe życie w lepszej kondycji.
Uwaga nie wpływa na wnioskowanie

Krzysztof Kornas

Plik PDF

Uwaga 1
W uwadze zaznaczono, iż obecnie refundowanymi lekami w pierwszej linii leczenia pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca z mutacją EGFR są ozymertynib, afatynib, erlotynib i gefitynib. Wskazano, że erlotynib i gefitynib, jako inhibitory EGFR pierwszej generacji, są obecnie rzadko stosowane w praktyce klinicznej. Afatynib należy do inhibitorów drugiej generacji, natomiast ozymertynib jest jedynym inhibitorem EGFR trzeciej generacji, który przenika barierę krew–mózg, co czyni go szczególnie Rozpatrzone

skutecznym w zapobieganiu przerzutom do ośrodkowego układu nerwowego. W opinii autora uwagi, większość pacjentów obecnie otrzymuje ozymertynib, gdyż wykazuje on wyraźnie większą skuteczność i lepszy profil bezpieczeństwa w porównaniu z lekami starszych generacji. Agencja podtrzymuje swoje stanowisko. Biorąc pod uwagę informacje zawarte w wymienionych wytycznych klinicznych oraz praktykę kliniczną w Polsce, w analizie klinicznej, ekonomicznej oraz wpływu na budżet, jako potencjalne komparatory ocenianej interwencji powinny zostać uwzględnione nie tylko ozymertynib w monoterapii, lecz także afatynib, erlotynib i gefitynib.
Uwaga nie wpływa na wnioskowanie

Aleksandra Wilk

Plik PDF

Uwaga 1
W uwadze wskazano, że pacjenci z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) z mutacją EGFR są szczególnie narażeni na szybki, agresywny przebieg choroby i przerzuty do mózgu, kości oraz wątroby. Podkreśla się, że bez natychmiastowego leczenia przy przerzutach do ośrodkowego układu nerwowego (OUN) średni czas przeżycia wynosi zaledwie około 3 miesiące. Celem terapii powinna być maksymalna ochrona przed przerzutami do mózgu oraz jak najdłuższe utrzymanie dobrej jakości życia pacjentów. Zwraca się również uwagę, że aktualnym standardem leczenia jest ozymertynib – lek trzeciej generacji, który przenika barierę krew–mózg. Argumentuje się także, że umożliwienie takiej terapii w programie lekowym nie wpłynie znacząco na budżet, a przyniesie istotną korzyść terapeutyczną dla pacjentów – dając im realną szansę na dłuższe życie w lepszej kondycji.
Uwaga nie wpływa na wnioskowanie

Krzysztof Kornas

Plik PDF

Uwaga 1
W uwadze zaznaczono, iż obecnie refundowanymi lekami w pierwszej linii leczenia pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca z mutacją EGFR są ozymertynib, afatynib, erlotynib i gefitynib. Wskazano, że erlotynib i gefitynib, jako inhibitory EGFR pierwszej generacji, są obecnie rzadko stosowane w praktyce klinicznej. Afatynib należy do inhibitorów drugiej generacji, natomiast ozymertynib jest jedynym inhibitorem EGFR trzeciej generacji, który przenika barierę krew–mózg, co czyni go szczególnie Rozpatrzone

skutecznym w zapobieganiu przerzutom do ośrodkowego układu nerwowego. W opinii autora uwagi, większość pacjentów obecnie otrzymuje ozymertynib, gdyż wykazuje on wyraźnie większą skuteczność i lepszy profil bezpieczeństwa w porównaniu z lekami starszych generacji. Agencja podtrzymuje swoje stanowisko. Biorąc pod uwagę informacje zawarte w wymienionych wytycznych klinicznych oraz praktykę kliniczną w Polsce, w analizie klinicznej, ekonomicznej oraz wpływu na budżet, jako potencjalne komparatory ocenianej interwencji powinny zostać uwzględnione nie tylko ozymertynib w monoterapii, lecz także afatynib, erlotynib i gefitynib.
Uwaga nie wpływa na wnioskowanie

Aleksandra Wilk

Plik PDF

Uwaga 1
W uwadze wskazano, że pacjenci z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) z mutacją EGFR są szczególnie narażeni na szybki, agresywny przebieg choroby i przerzuty do mózgu, kości oraz wątroby. Podkreśla się, że bez natychmiastowego leczenia przy przerzutach do ośrodkowego układu nerwowego (OUN) średni czas przeżycia wynosi zaledwie około 3 miesiące. Celem terapii powinna być maksymalna ochrona przed przerzutami do mózgu oraz jak najdłuższe utrzymanie dobrej jakości życia pacjentów. Zwraca się również uwagę, że aktualnym standardem leczenia jest ozymertynib – lek trzeciej generacji, który przenika barierę krew–mózg. Argumentuje się także, że umożliwienie takiej terapii w programie lekowym nie wpłynie znacząco na budżet, a przyniesie istotną korzyść terapeutyczną dla pacjentów – dając im realną szansę na dłuższe życie w lepszej kondycji.
Uwaga nie wpływa na wnioskowanie

Krzysztof Kornas

Plik PDF

Uwaga 1
W uwadze zaznaczono, iż obecnie refundowanymi lekami w pierwszej linii leczenia pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca z mutacją EGFR są ozymertynib, afatynib, erlotynib i gefitynib. Wskazano, że erlotynib i gefitynib, jako inhibitory EGFR pierwszej generacji, są obecnie rzadko stosowane w praktyce klinicznej. Afatynib należy do inhibitorów drugiej generacji, natomiast ozymertynib jest jedynym inhibitorem EGFR trzeciej generacji, który przenika barierę krew–mózg, co czyni go szczególnie Rozpatrzone

skutecznym w zapobieganiu przerzutom do ośrodkowego układu nerwowego. W opinii autora uwagi, większość pacjentów obecnie otrzymuje ozymertynib, gdyż wykazuje on wyraźnie większą skuteczność i lepszy profil bezpieczeństwa w porównaniu z lekami starszych generacji. Agencja podtrzymuje swoje stanowisko. Biorąc pod uwagę informacje zawarte w wymienionych wytycznych klinicznych oraz praktykę kliniczną w Polsce, w analizie klinicznej, ekonomicznej oraz wpływu na budżet, jako potencjalne komparatory ocenianej interwencji powinny zostać uwzględnione nie tylko ozymertynib w monoterapii, lecz także afatynib, erlotynib i gefitynib.
Uwaga nie wpływa na wnioskowanie